Najlepsza gra Czerwiec 2009

Czerwiec. Kiedyś – koniec szkoły i początek wakacji, dziś – mniejszy kierat i zbliżający się urlop. Kiedyś – mniej planszówek, ale dłuższe rozgrywki, dziś – więcej planszówek, ale krótsze partie. Jest podobnie, ale nie tak samo. A w co w takim miesiącu grali nasi redaktorzy? Ich relacje i wybór gry miesiąca w rozwinięciu.

Folko

Czerwiec był dla mnie dobrym miesiącem jeśli chodzi o granie, a szczególnie poznawanie nowych tytułów. Rozegrałem 72 partie, poznałem 16 nowych gier, kilka bardzo dobrych. Dzięki Mst miałem okazję pobawić się w Trötofant, w świetny Portrayal… ale to nie one zostaną grą miesiąca. Nie zostanie nią Mamma Mia, recenzowana przeze mnie na GamesFanatic, w którą naprawdę dobrze się bawię. Nawet Brass, który z dużym poślizgiem w końcu poznałem nie zostanie zdobywcą… być może po kilku partiach, w jednym z kolejnych miesięcy zawędruje na szczyt… a na razie musiał ustąpić grze, a może zabawie która zachwyciła całą moją rodzinę. Grają w nią moje dzieci, gra żona, siostra, mama… nawet ojczym który zawsze z dystansem podchodzi do naszych zabaw usiadł do „planszy”. Dixit – to prawdziwy zwycięzca!

Ja_n

Gdy spojrzałem na listę gier, w które grałem w czerwcu, wydała mi się krótka. Cofnąłem się więc do listy kolejnych miesięcy wraz z liczbą rozgrywek i stwierdziłem, że w tym roku idę wyjątkowo równo. Miesiąc w miesiąc około 30 gier zaliczam. Nie miałem (jeszcze) kryzysowego miesiąca, jaki co roku mi się zdarza (np. kwiecień’2007 to zaledwie 4 rozgrywki!). W czerwcu po prostu koncentrowałem się na kilku tytułach, grając w nie kilka razy – muszę przyznać, że taki model mi całkiem odpowiada. Od razu wiedziałem też, jaka gra zdobędzie tytuł, ale nie mogę tak po prostu tego napisać. Muszę wygenerować trochę napięcia, więc najpierw lista tych, które tytułu nie zdobędą, choć mogłyby.

Po pierwsze gra, której czerwcowy tytuł wieszczyłem w maju – czyli Dixit. Trzy rozgrywki, wszystkim się podobało gra jest zdecydowanie świetna. Po drugie, gra o której głośno było na GF, czyli FITS (5 rozgrywek). Po trzecie – tytułu nie zdobędzie także Uptown (3 rozgrywki), w który niezmiennie uwielbiam grać. Była też partyjka w Tichu, a gdy gram w Tichu to zawsze tytuł jest zagrożony. Była intrygująca partia Le Havre, po której zmieniłem nieco zdanie o tej grze. Był znakomity Automobile, ale też tylko jedna partia. No i było odkrycie tego miesiąca, Snow Tails, w które zagrałem dwa razy, za każdym razem wygrywając – ta gra jest stworzona dla mnie, niesamowicie mi pasuje. Będzie 10 na BGG, jestem przekonany. Ale tytułu też nie dostanie.

Tytuł gry czerwca muszę przyznać grze, w którą dawno nie grałem, a do której w tym miesiącu udało się zmontować stały skład, dobrze wróżący na przyszłość. Moją grą czerwca zostaje… brydż.

Mst

Wybór Gry czerwca był dla mnie wyjątkowo łatwy. Gdyby Dominion Intryga był tylko rozszerzeniem – a w czerwcu grałem zarówno tylko nowym zestawem jak i pomieszanym z podstawką –  musiałbym rozstrzygnąć czy dodatek może zostać grą miesiąca. Generalnie nie przepadam za rozszerzeniami/dodatkami do gier  ale w tym przypadku czekałem z niecierpliwością i nie zawiodłem się. Radość odkrywania nowych możliwości, mnóstwo ciekawych wyborów i w konsekwencji powrót Dominiona na nasz planszówkowy stół spowodowały, że Intryga zostaje moją Grą Czerwca.

Nataniel

W tym miesiącu panowała u mnie posucha na granie – w zasadzie grałem więcej tylko w czasie długiego weekendu, poza nim pojedyncze partyjki w to i owo. Nawet w Through the Ages udało się rozegrać tylko skromne 2 partyjki w 2 osoby (chyba jedyna gra jaka obecnie mi się podoba na 2 osoby). Na Kaszubach zagrałem też 2 razy w Automobile i chociaż bardzo mi się spodobała, to nie wierzę abym mógł ją lepiej ocenić bez kolejnych 5-10 rozgrywek – za bardzo obawiam się tam wtórności przy kolejnych partiach z racji braku elementu losowego.

Grą Miesiąca zostanie jednak tytuł, który moja żona zażyczyła sobie na urodziny, i który w czasie tych urodzin znakomicie sprawdził się w rodzinnym gronie. Jest to Dixit, który spodobał się wszystkim i cała rodzina grała w niego bite 3 godziny. Z początku szło topornie, zdawać by się mogło, że trzeba mieć bardzo dużą płaszczyznę wspólnych skojarzeń aby coś z tej rozgrywki wychodziło (np. trudno z dziadkami mieć wspólne skojarzenia na temat filmów s-f). Jak się jednak okazało wspólna kultura (polska), podobne media (tv) czy doświadczenia (np. wychowanie dzieci) dostarczają olbrzymiej bazy symboli rozpoznawalnych dla każdego z nas. Rozgrywka nie tylko fajna, ale także pouczająca i zbliżająca nas ze sobą. Wyróżnienie dla Dixit – absolutnie zasłużone.

Pancho

Denerwuje mnie to bycie na końcu w comiesięcznej wyliczance. Pewnie nikt mnie już nie czyta, bo to tak daleko. Ale skoro przyjąłem już zasadę kolejności alfabetycznej to trzeba być jej wiernym.

Wracając do gier. Jak ostatnio pisałem wzrasta stopniowo liczba rozgrywek, znowu więcej niż w maju. Dobrze, bardzo dobrze. Jeżeli chodzi o tytuły to często na stół wracał FITS, ale w końcu mnie zmęczył i muszę od niego na dłużej odpocząć. Dało się zagrać w Waterloo, co było tragicznym przeżyciem, ale też w Automobile, co było prawdziwą przyjemnością. Szkoda, że tylko raz. Przeprosiłem się z Fincą, miło spędzałem z nią czas, z gier dłuższych (i cięższych) bawiłem się trzy razy w Le Havre i też sobie to bardzo chwalę. Największe wyrzuty sumienia mam w stosunku do Dixit, którego wciąż chwalę, wciąż obiecuję mu laury, ale wciąż nie honoruję. Tym razem też tak zrobię, ale na szczęście Ja_n robi dokładnie tak samo, nie jestem więc jedynym, który nie dotrzymuje słowa 🙂

A tytuł gry miesiąca leci, no bo musi, bo nie wypada inaczej, do Dominion Intrigue. Świetnej kontynuacji świetnej gry, która wybija się moim zdaniem spośród wyżej wymienionych gier. Niestety nie udało mi się w nią zagrać tyle ile bym chciał (co to jest 7 partii dla tej gry?) i mam nadzieję, że w kolejnym miesiącu to nadrobię.