Konwój PQ-17 wyruszył z portu…

“W kabinach oficerskich na rufie pełno było rannych. ostry zapach krwi wiercił nozdrza. Idąc do kabiny dowódcy usłyszałem wołanie: wody! Nalałem do szklanki wody destylowanej i zaniosłem rannemu. Z cienia koi spojrzały na mnie oczy zgorączkowane, błyszczące
– Dziękuję – rzekł pomimo to przytomnie marynarz – Czy widzi pan, co napisałem krwią na ścianie?
Zapaliłem ręczną lampkę elektryczną. Na białej ścianie kabiny, nad łóżkiem, widniały niezdarne, krzywe litery: “Polsko, jak słodko dla ciebie umierać”
Zgasiłem światło, a skurcz chwycił mnie za gardło. […]”

Ta historia pochodzi oczywiście ze słynnej książki Jerzego Pertka “Wielki dni małej floty”, a wydarzyła się w czasie zaciekłej bitwy powietrzno-morskiej w obronie konwoju PQ-16, transportującego sprzęt wojenny do ZSRR w ramach pomocy Lend-Lease. W bitwie tej brał udział polski niszczyciel ORP “Garland”, dzielną postawę okupując sporymi stratami i uszkodzeniami odniesionymi w walce z niemieckimi bombowcami.

Bitwy w obronie konwojów PQ (do ZSRR) i QP (powrotne do Wielkiej Brytanii) to niezwykle dramatyczny rozdział II wojny światowej. Wydawnictwo GMT umożliwi nam sprawdzenie się w roli dowódcy sił alianckich lub niemieckich w najważniejszych bitwach konwojowych mórz północnych. Gra nosi tytuł PQ-17 Arctic Naval Operations 1941-43, i – nie oszukujmy się – wydaje się diablo (albo i bardziej) skomplikowana dla przeciętnego eurogracza. Po co więc w ogóle zawracam Wam głowę PQ-17?

Fot. GMT

Ano mam wrażenie, że w planszówkowej szafie każdego – nawet najbardziej zatwardziałego eurogracza, leży sobie marszałkowska buława. Strategiczne gry wojenne mają jednak to do siebie, że są mocno czasochłonne. Najpierw przebrnięcie przez instrukcję, potem kilka rozgrywek szkoleniowych, wreszcie bardziej rozbudowane scenariusze czy całe kampanie – to wszystko zajmuje wiele godzin… Tu nie ma miejsca na – tak popularne u niektórych eurograczy – ocenianie gry po jednej rozgrywce i odkładanie jej na półkę. Jak już zainwestujemy, musimy spróbować dogłębnie rozgryźć zakupioną grę wojenną. Skoro więc już mamy ochotę na jakiś ‘bitewniaczek’, może warto sięgnąć po produkcję oryginalną – przede wszystkim tematycznie? Dziś nikogo już nie porywają jakieś tam Ardeny czy inne Market-Gardeny, Rommle i Napoleony, Cezary i Hannibale… I tu właśnie pojawia się PQ-17 Arctic Naval Operations 1941-43.

Fot. GMT

Czy mi się wydaje, czy absolutnie każdy za młodu czytał książki Jerzego Pertka? Jeśli mam rację, to już wiecie, co znajdziemy w PQ-17: poszukiwania alianckich konwojów przez niemieckie lotnictwo i okręty podwodne, bitwy powietrzno-morskie, mylące zmiany kursów, zmagania z pogodą, dramatyczne decyzje o rozpraszaniu konwojów i wiszący nad alianckimi statkami jak złowrogi cień, potężny pancernik “Tirpitz”… Gra oparta będzie na systemie zakrytych dla przeciwnika bloczków, wśród których znajdą się też mylące przeciwnika ‘przynęty’. Niemcy będą starali się odnaleźć i zniszczyć konwoje, natomiast dla Aliantów sprawą najwyższej wagi będzie zlokalizowanie i uniknięcie potężnego “Tirpitza” (bliźniaka “Bismarcka”). Rezultaty podejmowanych akcji odczytywane będą z tabelek na losowanych kartach (analogicznie jak w Fields of Fire). Do rozgerania będą różnorodne scenariusze (3-4 godz), nie tylko konwojowe – także potyczki ciężkich okrętów brytyjskich i niemieckich. W scenariuszu typu What if? znajdziemy ciekawą możliwość użycia niemieckiego lotniskowca “Graf Zeppelin” (w rzeczywistości nigdy nie ukończonego). Będzie także kampania obejmująca cały rok 1942.

No cóż – ja wiem, że nie popędzicie z wypiekami zamówić PQ-17, ale gra wydała mi się na tyle oryginalna, że nie mogłem się powstrzymać przed tą nazbyt przydługą i nazbyt emocjonalną notką 🙂 Ale przyznajcie – żetony samolotów bardzo ładne, prawda? :] PQ-17 wygląda na dość skomplikowaną grę blefu i ryzyka . Ze względu na bliską mi tematykę (ach te książki Pertka…) trafia jednak zdecydowanie na mój radar