Kraby – rzut okiem

Jak mawia Folko:  gry logiczne to kwintesencja rozrywki, to czysta postać gry: mechanika bez dodatkowej otoczki wnoszącej, lub starającej się coś wnieść do rozgrywki.

I tym tekstem chcę uprzedzić czytelników, że Kraby (podobnie jak Hej, to moja ryba!) to przebieraniec. Jest to gra logiczna ubrana w szatki miłej zabawy dla dzieci. Po tym wyjaśnieniu można zacząć rzeczowy opis samej gry.

Najpierw reguły

Zasady są dość proste – jak przystało na grę logiczną. W swoim ruchu dokładamy żeton w jednym z pięciu kolorów (spośród sześciu które mamy na ręce, a właściwie za parawanem) dosuwając je pionowo albo poziomo do już istniejącego skupiska na planszy. Po zapełnieniu planszy należy obliczyć wartość żetonów w poszczególnych kolorach. Każdy pojedynczy żeton ma wartość -1 (czyli trzy żółte żetony odizolowane na planszy mają łącznie wartość 3x-1=-3), pary są bezwartościowe (0 punktów, ale dzięki tej właściwości możemy ratować się przed punktami ujemnymi), trójki dają nam +1 punkt za każdą, czwórki +3, a skupiska pięciu i więcej żetonów +5 punktów. Gdyby tylko na tym poprzestał autor – znany wszystkim czytelnikom – Adam Folko Kałuża, to grą nie warto byłoby się zajmować.

Gracze w dowolnym momencie rozgrywki mogą obstawić kolory, za które chcą zdobyć punkty. Dostępne są trzy zakłady – x3, x2 i x1 (zakład x1 w grze czteroosobowej jest wykluczony). Oznacza to, że punkty za zielone żetony mogą mieć trzykrotną wartość niż za inne – o ile gracz gra w zielone 😉 Ten przepis dodałby smaczku układance, ale czynił ją banalną, bo przecież każdy mógłby (i pewnie chciałby!) grać w zielone.

Genialne rozwiązanie, które – odkąd poznałem Kraby – nie pozostawia mnie obojętnym, to wykluczenie możliwości obstawiania tych samych zakładów. Gracz, który gra w zielone za x3 ma pewność, że nikt inny tyle nie postawi. Można grać w zielone za x2 albo x1, ale za x3 już tylko w innym kolorze. Tak niewinna, z pozoru, modyfikacja ma ogromne konsekwencje.

Jak grać żeby wygrać

Gra wymusza zadziwiającą mieszankę współpracy i konfliktu, zależnie od przyjętych przez graczy rozwiązań. Wczesne obstawienie zakładów naraża gracza na wrogie działania przeciwników – będą wtykać żetony pojedyncze, by ujmować punktów. Jednak przy grze czteroosobowej możliwe jest obstawienie najwyższych zakładów w parze (np. Andrzej gra w żółte x3 i niebieskie x2, a Piotr na odwrót niebieskie x3 i żółte x2) co skutkuje (zwłaszcza, gdy taka para siedzi naprzeciw siebie) dużym potencjałem zaczepno-obronnym 😉 Pozostali gracze mogą podjąć podobną taktykę, a rozbicie sojuszu wydaje się dość proste – psując jeden (tylko jeden!) kolor wymuszamy na jednym z partnerów myślenie tylko o sobie.

Inna taktyka, to ukrywanie – niemal do końca – swoich planów. Można w ten sposób obstawić pewniaka, ale czasem jest na to za późno! Z drugiej strony nieobstawienie zakładu może nas uratować przed punktami ujemnymi!

Dostępne w grze pięć kolorów i trzy (w grze czteroosobowej – dwa) zakłady generują najróżniejsze układy. Czasem gracze obstawią tylko trzy kolory, czasem wszystkie. Losowanie żetonów za parawanik wymusza roztropne ich wykorzystanie – bronić swoich zdobyczy czy psuć przeciwnikom? – oto jest pytanie!

Podsumowanie

Przyznam, że jestem bardzo zauroczony tą grą. Zaledwie dwie rozgrywki na Pionku, a tyle przemyśleń co do możliwych taktyk i zagrań – to rzadko mi się zdarza. Miłośnikom gier logicznych polecam. Ostrzegając jednak, że gra jest agresywna i raczej nastawiona na negatywną interakcję. Po prostu nie da się wygrać, nie szkodząc przeciwnikom 😉

W tej beczce miodu, niestety, jest także łyżka dziegciu. Żetony są raczej wiotkie, będą się łatwo uszkadzać [w wersji dostępnej w sprzedaży ma zostać poprawiona grubość żetonów – przyp. red.]. Są także zbyt dobrze dopasowane do kratek planszy – łatwo nieostrożnym ruchem rozpirzyć wszystko! Żetony punktacji (zarówno kolorów, jak i graczy) są zbyt małe, trudno się nimi manipuluje. W zasadzie można je łatwo czymś zastąpić, ale przecież nie po to się za grę płaci, by potem ją tuningować…

Zalety:

• proste zasady
• duża interakcja
• oryginalna mieszanka kooperacji i rywalizacji
• bardzo ładne figurki krabów i żaglowce na parawanach

Wady:

• wykonanie żetonów (za małe, za wątłe) [w wersji dostępnej w sprzedaży ma zostać poprawiona grubość żetonów – przyp. red.]
• duża interakcja negatywna