Jednym słowem to kolejna słowna gra imprezowa, jakich wiele. Jest jednak coś, co ją wyróżnia – to gra kooperacyjna. Nie przepadam za tym typem gier, ale dałam się skusić, bo imprezówki kocham. Mogę w nie zagrać w każdym towarzystwie i na odwrót – każdy z moich znajomych niezależnie od tego czy jest w tym nowy, czy jest starym wyjadaczem, imprezówce ...

Kilka dni temu obchodziliśmy 100-lecie jednego z najważniejszych wydarzeń w historii naszego kraju – dnia odzyskania niepodległości Polski. W walce o niepodległość wiele Polek i Polaków poświeciło wszystko co miało najlepsze – marzenia, majątek, zdrowie, a nawet i życie. To właśnie o nich – milionach bezimiennych bohaterów – opowiada ten tytuł –  zapewnia Paweł Haładyn, autor gry Czas patriotów, która ...

Czasy panowania rzymskiego. W małej galijskiej wiosce życie płynie spokojnie: u kowala ogień bucha w piecu, piekareczka właśnie wyjęła nową partię pięknie pachnących bułeczek, a druidzi jak to druidzie przygotowują magiczne eliksiry. Powiało Asteriksem? Tym razem to jednak Lutecja – licytacyjna gra z mechaniką set collection wydana przez Lacertę.

Zawsze wydawało mi się, że wojna jest czarno-biała. Ale ona jest w kolorze. To nieprawda, że tu ptaki nie śpiewają nie rosną drzewa. Ludzi zabijają pośród żywych barw, zielonych drzew, pod jasnym błękitnym niebem. A wokół bujnie rozkwita życie. Ptaki szczebiocą, gałązki drzew zielenieją od liści. Martwi ludzie leżą w trawie i wcale nie są straszni. Są częścią tego kolorowego ...

To nie do końca będzie recenzja. Owszem, napiszę kilka słów o grze. Nawet więcej niż kilka, bo poświęcę jej pierwszą z dwóch części obszernego tekstu. Ciekawsze, bardziej intrygujące niż mechanika, wydaje mi się jednak przesłanie This War of Mine, a przede wszystkim sposób, w jaki gra opowiada o najgorszym wytworze cywilizacji ludzi: wojnie.

Do tej pory zagrałem w Kroniki zbrodni 5 razy. Przeszedłem w całości 3 z 6 scenariuszy (dwa z podstawki i jeden z dodatku z okularami). Mógłbym pokusić się więc już o ocenę gry. Napiszę jednak tylko rzut okiem powstrzymując się od wystawienia końcowej noty. Powód jest bardzo prosty – zupełnie nie wiem jak tę grę miałbym ocenić.

XIX/XX wiek. Szpiedzy Oniwaban kontra agentki cesarza Meiji. Której z nas uda się przechwycić tajne informacje strony przeciwnej?

Autorzy The Great City of Rome popełnili już kilka znanych polskiej publiczności gier. Poza Elizjum od REBELa możemy jeszcze cieszyć się Grajeczką (Fairy Tales) od Portalu oraz Kostaryką od Lacerty. Ciekawe kto wyda Great City ;) bo nie wątpię, że gra jest tego warta. A raczej - mam nadzieję, że się takową okaże, bo cóż można powiedzieć po jednej partii?

Fakt biograficzny: Neuroshima Hex 1.0 była (najprawdopodobniej, o ile pamięć mocno mi nie szwankuje) moją pierwszą zakupioną nowoczesną planszówką. Wcześniej oczywiście grywałem, ale od Neuroshimy zaczęła się moja prywatna kolekcja, która od tego czasu “troszkę” się rozrosła. Pudełko z NH nadal w niej figuruje, mocno sfatygowane i dość wyraźnie odstające stanem zużycia od otaczających je pozycji. Taki już los gry ...

Niektórzy mówią, że Feld się skończył na Trajanie (2011 r.). Inni do grona jego wybitnych dzieł zaliczają też jeszcze Bora Bora i Amerigo (2013 r.), większość graczy jednak raczej zgodnie uznaje, że spadek formy zaczął się wyraźnie od La Isla (2014 r.). Ja dzieł pana Stefana nie poznawałem chronologicznie więc moje podejście do tego autora ewoluował trochę inaczej. Po Zamkach ...