Po długotrwałej i burzliwej dyskusji, cechującej się wzajemnym zrozumieniem, nasza redakcja ustaliła to co chciała! (*) Doszliśmy do wniosku, że powszechnie lubiany i doceniany Cotygodnik niestety wypalił się. Coraz bardziej zwiększająca się ilość obowiązków sprawiła, że nie jesteśmy w stanie podtrzymać tej tradycyjnej dla Games Fanatic formy publikacji na poziomie, który byłby dla Was satysfakcjonujący.

Głowę bym dał, że jeden z moich tekstów na temat Martina Wallace’a albo jednej z jego gier rozpoczynałem już nawiązaniem do słynnego cytatu o definicji szaleństwa. Definicja ta bowiem (szaleństwo to powtarzanie wciąż tych samych działań w oczekiwaniu na odmienne rezultaty) dobrze obrazuje moje podejście do kolejnych dzieł tego autora. Od dobrych kilku lat i od dobrych kilku premier każdy ...

Nabbarah – miasto usytuowane pośrodku pustyni. Siedziba królewskiego rodu, w którego skarbcach piętrzą się nieprzebrane skarby i magiczne artefakty. Klepsydra – potężny artefakt pozwalający w pewien sposób manipulować przyszłością. I ty – Złodziej, mistrz w swoim rzemiośle, skuszony legendami o niesamowitym bogactwie kryjącym się w pałacowym skarbcu.

To bardzo prosta karcianka o wyciąganiu kart z ręki przeciwnika (ale bez obawy, to nie jest Czarny Piotruś!) i wykorzystywaniu w tym celu mechaniki push your luck. Celem gry jest uzbieranie 3 zestawów zwierzątek (jeden zestaw to komplet 3 takich samych pluszaków). I nie byłoby w tym nic zabawnego, gdyby nie karty specjalne, które mogą się nam wyciągnąć (mówię tu zwłaszcza o czarnej owcy) i zakończyć niechlubnie naszą turę. Wszak to push your luck.

Przepięknie wydana gra o malowaniu witraży. Kolorowe kostki i przyjemnie połechtane zwoje mózgowe. Sagrada - gra, o której jeszcze nie raz będzie głośno.

Złapmy lwa to polskie wydanie Dōbutsu Shōgi, czyli po japońsku "Shōgi ze zwierzątkami". Jest to uproszczona wersja Shōgi - japońskiej gry strategicznej przypominającej szachy. W porównaniu do pełnej wersji ma mniejszą planszę i mniej figur, ale zachowuje charakter oryginału. Dōbutsu Shōgi powstały po to, by umożliwić naukę już pięcio- i sześciolatkom.

Uwe Rosenberg znany jest z dwóch rzeczy: z uprawy roślin i układania tetrisa. Odstępstwa od tych dominujących zajęć są pomijalnie rzadkie. Dziś zajmiemy się wyłącznie wątkiem tetrisowym, który jest tym młodszym z prądów, którymi podąża projektant.

Nogi za pas to pozycja podobna do serii o pędzących zwierzakach Egmontu: Pędzące żółwie i jeże operowały kartami, Pędzące ślimaki to – podobnie jak tu – dice rolling. Czy Nogi za pas są w stanie nas jeszcze czymś zaskoczyć?

Aura to przepięknie wydana gra, która swoim wyglądem i tematyką mogłaby pretendować do bycia grą czysto familijną, ale tak nie jest. Obecna w niej mechanika area control oraz liczne zależności plasują ją wśród gier dla (średniej wagi) geeków. Szacowanie ciężaru gry na 3.2 w skali 1-5 jest IMHO dobrym przybliżeniem.

Szczęśliwego Nowego Roku! Życzymy wam wielu wspaniałych partii, grona przyjaciół a także … wygranych w naszych konkursach 🙂