Od prawie półtora roku nie grałem w fizyczną planszówkę. To niemalże prawda, ale o szczegółach później. Kiedy zaczął się cały ambaras z COVID-19, musiałem zadać sobie kluczowe pytania o bezpieczeństwo i odpowiedzialność za zdrowie swoje, a przede wszystkim osób, z którymi stykam się na co dzień i wyszło mi, że innego wyjścia niż dość ekstremalna izolacja nie jestem w stanie zaakceptować. Tak więc podjąłem decyzję i stąd sytuacja będąca nie tyle tematem, co przyczynkiem do garści przemyśleń, którymi za chwilę będę się dzielił.

To będzie najprostsza do napisania recenzja na świecie. Dlaczego? Bo zamierzam zastosować przy niej strategię podpatrzoną u wydawnictwa KOSMOS (a u nas Galakta). Weź pierwowzór, zmień ilustrację na okładce, wprowadź minimalne zmiany, wydaj nowy produkt. I cyk, zrobione. 

Morska bryza. Szum odwiecznych fal. Lejący się z nieba słoneczny żar. Jeżowce, puszki po piwie, szkarłupnie, foliowe siatki, meduzy, papierki po lodach Ekipy i przeklęte ogórki morskie tylko czekają, by w nie wdepnąć. Nie ma gdzie stopy postawić, a wystarczy wyjść z wody i na brzegu jest jeszcze gorzej – istne pole minowe. Czy potrafisz wyobrazić sobie lepszą plażę? A ...

Zawsze kibicuję polskim produkcjom i życzę im jak największego sukcesu. Zawsze też chętnie biorę takie tytuły do recenzji, żeby samemu przekonać się czy dana gra jest warta uwagi i na ile efekt finalny jest zgodny z moimi oczekiwaniami. Tak było i w przypadku Glory: Droga do chwały, której sprawdzenia podjąłem się tym chętniej, że temat dotyczy mojego ulubionego okresu i ...