Gry strategiczne

W grze Virtu Sztuka Rządzenia staniemy w szranki o dominację na Półwyspie Apenińskim jedną z 5 dostępnych frakcji. Wśród nich znajdziemy takie znakomitości jak Ludwik Swora, Papież Aleksander VI (Borgia), czy Wawrzyniec Medyceusz. Sprawdźmy więc jakie emocje towarzyszą w podboju słonecznej Italii. Czy jesteś jesteście na to gotowi?

Ty i do czterech innych kapitanów statków pasażerskich będziecie przemierzać Wszechświat, transportując pasażerów z jednego krańca Kosmosu w drugi, wykorzystując do tego najnowszą zdobycz techniki: przenośny generator tuneli czasoprzestrzennych.

Mimo, że dla mnie czasy studenckie to głównie wielogodzinne rozgrywki w Heroes of Might & Magic 3, to w pewnym momencie również Cywilizacja IV na jakiś czas skradła moje serce. I choć byłem w nią dość przeciętny, to zakochałem się w przecudownym  klimacie rozgrywki, tworzonym zarówno przez świetną mechanikę, oprawę wizualną czy kapitalną ścieżkę dźwiękową (z kultową piosenką Baba Yetu). A że w pierwotną wersję planszowej Cywilizacji sygnowanej logiem Sida Meiera nie udało mi się zagrać, to z chęcią przyjąłem propozycję zrecenzowania Nowego Początku.

Są takie gry, w które powinien zagrać każdy, komu meple, karty i kości w duszy grają. Jedną z nich jest niewątpliwie gra, od której zaczęło się deck-buildingowe szaleństwo planszówkoholików. Mowa oczywiście o Dominionie Donalda X. Vaccarino. Tak się złożyło, że nie miałam wcześniej okazji wypróbować tego tytułu. Teraz nadarzyła się jednak ku temu znakomita okazja, ponieważ wydawnictwo IUVI postanowiło ponownie ...

Parki od wydawnictwa Albi miały swoją premierę miesiąc temu. O ile sama planszówka spotkała się raczej z ciepłym przyjęciem graczy, to już jej cena zdecydowanie nie. Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy warto kupić ten tytuł, czy jego mechanika jest na tyle interesująca, że przyciągnie bardziej doświadczonych graczy i wreszcie, czy rzeczywiście wykonanie jest takie wspaniałe, jak mówią. No cóż, ...

Czasem fajnie jest zajrzeć do starych zapasów. Dzisiejszy świat bombarduje nas nowościami na każdym kroku. Co która gra to lepsza. I faktycznie - z punktu widzenia recenzenta - muszę przyznać, że te nowe gry, które pojawiają się na rynku są dobre. W większości są dobre. Ogrywając nowe tytuły świetnie się bawię, rzadko kiedy spotykam się z grą, o której mogę powiedzieć, że testowanie było męczeniem buły. Naprawdę niewiele jest przypadków, kiedy wystawiam ocenę poniżej siódemki (czyli dobry, solidny produkt). A jednak - dobry start to nie wszystko.

Systemu Pandemic nikomu przedstawiać raczej nie trzeba. Miłośnicy gier bez prądu od wielu lat sięgają po ten tytuł, stawiając czoła różnym zagrożeniom z lepszym lub gorszym skutkiem. Jak w wielu innych przypadkach planszówek należących do grupy “klasyków”, także i ta doczekała się już kilku dodatków oraz alternatywnych wersji. Jej odmiany osadzone są m.in. w Starożytnym Rzymie, czy też świecie opanowanym przez Cthulu. Jestem pewna, że powstanie jeszcze wiele innych wariacji na temat tej kooperacyjnej gry planszowej. Tymczasem zapraszam do lektury recenzji najnowszej z nich – World of Warcraft: Wrath of the Lich King.

Wielkimi krokami zbliża się premiera Parków od wydawnictwa Albi. Wszyscy czekamy na nie z niecierpliwością. Ale czy będzie to hit? Nic prostszego jak przekonać się o tym na własnej skórze. Od niedawna bowiem dostępne są Parki na BGA. Ba, dostępne są one nawet z rozszerzeniem! Zapraszam na krótki rzut oka na rozgrywki online.

Długo opierałam się brązowemu pudełku i pozytywnym opiniom pojawiającym się w sieci. Grałam w nią w po raz pierwszy w 2019 roku i mocno mi się spodobała. Głównie ze względu na klimat oraz moją ulubioną mechanikę budowania talii. Dlaczego odpuściłam? Bo to kooperacja (ja tam rasistą nie jestem, ale gry kooperacyjne są ... z założenia niżej punktowane). Bo było łatwo i bałam się, że wzorem Darii znużę się mimo wszystko przy drugiej partii. Bo co miesiąc wjeżdżają na mój stół kolejne nowości, które w idealny sposób pozwalają zapomnieć o tym, że kiedyś w coś tam się chciało zagrać...

Tuareg to już dojrzała, 10-letnia panna. O Targach pisał już Ginet w swojej recenzji. Nie był zachwycony, głównie z tego powodu, że łatwo było zapędzić się w kozi róg i jako drugi gracz nie mieć specjalnego wyboru w dostawieniu swojego ostatniego Tuarega. Było trochę ciasno, czemu nie mogę zaprzeczyć - choć osobiście mnie ta ciasnota nie przeszkadzała, przyjmowałam ją z dobrodziejstwem inwentarza. Rozszerzenie wychodzi naprzeciw wszystkim bolączkom podstawki.