Katalog gier

Disney Villainous to nowa gra wydawnictwa Ravensburger, w której wcielamy się w Złoczyńców, takich jak Diabolina, Urszula czy też Dżafar. Każdy z nich dysponuje własną, unikatową talią kart. Znajdziemy w niej m.in. sojuszników i przedmioty, które będziemy mogli wykorzystać, żeby pomóc naszej postaci osiągnąć swój niecny plan. Na naszej drodze staną doskonale nam znani z bajek bohaterowie. Sprawdź, czy jesteś wystarczająco zły, by wygrać wyścig Czarnych Charakterów!

Fantastyczne Światy to gra, która stanowi kategorię samą w sobie. Filler angażujący zarówno wyjadaczy jak i osoby raczkujące w hobby. Wymagające kalkulacji, szacowania ryzyka, nieprzesadnie premiujące doświadczenie a do tego jedna partia trwa około dwudziestu minut. W przeciwieństwie do innych różne ekipy grają w niego u mnie raz po raz. Czy grając z dodatkiem owe boskie proporcje zostaną utrzymane, czy ...

Gra Czerwona Katedra była hitem zeszłorocznego Essen. Mimo to jej polska premiera przebiegała raczej bez echa, bo poza Gambitem i Board Games TV, żaden z plaszówkowych serwisów które śledzę nie opublikował jej recenzji. Przyznam, że trochę to dziwne. Ja w każdym razie na ten tytuł czekałem bardzo mocno i spokojnie mogę powiedzieć, że się na nim nie zawiodłem.

Zastanawialiście się kiedyś przy okazji obcowania z jakąś ukochaną produkcją, w którym momencie wydawanie kolejnych części „czegoś” jest jeszcze twórczym rozwijaniem marki, a kiedy już zwykłym odcinaniem kuponów od sukcesu. Gdyby brać pod uwagę moje ulubione rozrywki to odcinaniem kuponów w świecie filmu byłyby wszystkie Szklane Pułapki po części trzeciej, seriali – kolejne sezony Prison Breaka od trzeciego zaczynając, a gier komputerowych – HoMM od czwartego w górę czy Gothic po drugim i Nocy Kruka. W przypadku planszówek jedynym mierzalnym przykładem było dla mnie do tej pory Wsiąść do Pociągu, ale ono wymykało się trochę utartemu schematowi „wszystko po jest be”, bo po kilku, w mojej opinii mniej, udanych rozszerzeniach mapy UK & Pensylwanii wyszły autorowi kapitalnie. Od niedawna dzięki wydawnictwu Rebel  podobnej ocenie mogę poddać również drugą z moich ulubionych serii – 7CŚ. A to dzięki grze 7 Cudów Świata: Architekci.

Produkcji pt. "Jaś i Małgosia" w kategorii gier dla dzieci jest (albo była) dość spora liczba. Nawet na BGG znajdziecie niemiecką produkcję z 2005. Nie wspominając już o rodzimych gierkach w galeriach handlowych. W każdym razie ja pamiętam przynajmniej jeszcze jedną grę z chatką z pierniczków. Ale to nie to. To nie ten Jaś i Małgosia (reakcje bywały różne a dość często było to skrzywienie, że co niby proponuję tutaj jakąś pomoc dydaktyczną albo grę dla dwulatków). Nic z tych rzeczy. TEN Jaś i Małgosia są całkiem sprytną kooperacyjną grą strategiczną

  Uwielbiam gry z gatunku legacy. Nie przeszkadza mi ani ich jednorazowość, ani konieczność ich rozgrywania w stałej ekipie. Przyznajcie sami, ile macie gier, w które zagraliście przynajmniej 12-13, skoro ciągłe napływają i zalewają nas nowe tytuły? Grałam już w serię Pandemic, Rise of Queensdale, Nasze Miasto, Charterstone, Dylematy Króla. Ba! Udało mi się nawet ukończyć Seafall, choć przyznam, że ...

Palec Boży to gra, która miała swoją premierę pod koniec zeszłego roku. O tym, że ten tytuł warto wypróbować, przekonuję w swojej recenzji z tamtego okresu. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji sprawdzić się w pstrykaniu, koniecznie do niej zajrzyjcie. Teraz do sklepów trafił dodatek do gry, Kataklizm. Przekonajmy się, co kryje się pod tą intrygującą nazwą.

Z recenzjami Food Chain Magnate na etapie listopada 2021 roku jest taki problem, że zasadniczo chyba wszystko zostało już powiedziane. Że gra jest brzydka i droga. Że jest wymagająca i bezlitosna. Że nie dla każdego, ale jak wpadnie w upodobania, to na zabój. Że nie ma losowości. Że da się przegrać w pierwszym ruchu, bo według filozofii projektowania autorów jeśli ...

Uwielbiam fantazyjne aranżacje przestrzeni na świeżym powietrzu. Elementy, takie jak np. piękne fontanny, urocze ozdoby, czy wreszcie zadbane, przycięte z pomysłem drzewa i krzewy, zawsze mnie zachwycają. Dlatego też z przyjemnością sięgnęłam po grę, w której oprowadzamy grupę turystów po parku pełnym topiarów. Aby mogli oni w pełni czerpać przyjemność z wędrówki i zobaczyć wszystkie “eksponaty”, musimy wybrać dla nich ...

Kiedy zdecydowałem, że chciałbym wypróbować grę Boonlake, moje zainteresowanie nią oparło się wyłącznie i jedynie na nazwisku projektanta – Alexandra Pfistera, autora Wyspy Skye, Great Western Trail, Blackout Hongkong i paru innych równie niszowych gier. Nie wiedziałem nic o mechanice, nie wiedziałem nic o klimacie (poza okładką, która również nic nie mówi o klimacie), ale to Pfister, więc wchodzę w ciemno.