Tag Archives: Lucky Duck Games

Jeśli po minionych trzech latach w świecie gier planszowych komukolwiek brakuje jeszcze pozycji związanych z uniwersum Diuny, oto recenzja pełna dobrych wieści. Diuny jest jeszcze więcej, niż było jej przedtem i jest jeszcze bardziej przesiąknięta intrygą i piaskiem. Jeśli lubisz plażowe spacery w ulubionych, przewiewnych sandałach, a nade wszystko cenisz sobie dobrze wyważony cios w plecy, oto odpowiedź na Twoje potrzeby: Diuna: Imperium – Potęga Ix!

Co czeka ludzkość za kilkaset lat? Czy w Ziemia będzie w ogóle jeszcze nadawać się do zamieszkania? A może nasi potomkowie zasiedlą w tym czasie inną planetę lub ich domem stanie się np. międzynarodowa stacja kosmiczna? Uwielbiam książki, które odpowiadają na tego typu pytania. Miałam okazję wypróbować też kilka bardzo różnych gier planszowych poruszających ten temat (m.in. Terraformacja Marsa, Tortuga 2199, Obecność, Anachrony). Niedawno do moich rąk trafiła kolejna. Kroniki Zbrodni: 2400 to trzecia już odsłona serii Milenium. O ile poprzednie części nie były przeze mnie szczególnie wyczekiwane, to na ich futurystyczną siostrę nie mogłam się doczekać. Czas pokazał, że słusznie.

Wysokie drzewa, niezwykłe rośliny i ciekawe zwierzęta - to wszystko znajdziecie przemierzając Amazonię. Niestety nie każdy może się tam udać i na własne oczy zobaczyć niesamowite okazy. Przyzwyczajeni do wygodnego życia raczej nie chcielibyśmy martwić się upałem, ulewami czy niebezpieczeństwem ze strony tamtejszej fauny i flory. Możemy jednak na wygodnym fotelu ułożyć sobie własny las.

Esy Floresy, mała kieszonkowa karcianka wydana w 2020 r. przez Lucky Duck Games, zwraca uwagę nie tylko oryginalnym tytułem czy śliczna okładką ale też (a może przede wszystkim)  umieszczonym na niej nazwiskiem Elizabeth Hargrave – autorki bardzo cenionej gry Na skrzydłach.

Kościany pojedynek między fantastycznymi postaciami to frajda nie tylko dla fanów bijatyk. To kościano-karciana przejażdżka po fascynującym świecie hazardu, sztuk walki i niekończących się emocji przy stole!

W dzień zdobywacie pożywienie oraz wymyślacie i robicie różne narzędzia. Nocą siadacie przy ognisku i musicie wykarmić wszystkich swoich ludzi. A potem wykonać misje. I tak dzień za dniem, noc za nocą. Gra toczy się swoim tempem. A wy... wy musicie przetrwać - przynajmniej doputy, dopóki nie namalujecie mamuta.

Waga gry jest znaczna i wcale nie myślę tu o ciężarze rozgrywki ;). Odbierając paczkę z paczkomatu pomyślałam: "ej, na pewno tam jest tylko ta jedna gra?". Okazało się, że tak, chociaż z dodatkiem, przy czym główny ciężar jednak spoczywa na wielkim, podstawowym pudle. A to za sprawą drewnianych kotków, sporej liczby kart oraz grubego kartonu z którego zrobione są statki i tetrisowe kotki, które na tych statkach będą lądować.

Kaskadia trafiła na moją listę od razu po zapowiedzi wydania polskiej edycji. Na pewno wpływ na to miały porównania do Calico, które bardzo przypadło mi do gustu, ale jak się okazało, nie jest to gra, od której zaczęłabym szukanie podobieństw. Ale o tym później. 

„Czy widziałeś już, co te niesfory narobiły? Znamienite detektywistyczne przygody, fascynujące śledztwa, długie godziny policyjnej służby zebrane w jedno tomiszcze i wydane razem – jeszcze jako zgadywanka, zabawka, gra na planszy! Też mi obyczaje! Drogi Łotsonie, zajrzyj jeno szybko do swej skrytki listowej i sprawdź, czy również otrzymałeś swój egzemplarz – czem prędzej napisz do mnie, gdy już dokonasz wstępnych ...

Diuna, pustynna planeta. Myślisz, że wiesz o niej wszystko... deckbuilding i workerplacement dość mocno ze sobą powiązane. Efekty z kart i planszy całkiem przyzwoicie osadzone w uniwersum. Dobra strategia z dobrze wyczuwalną nutą losowości, która fanów tej mechaniki jednak nie powinna przerazić.